Պարույր  Սևակը  ծնվել  է 1924 թվականին հունվարի  24-ին  Արարատի մարզի Չանախչի  (այժմ` Զանգակատուն ) գյուղում : Լինելով ծնողների մինուճար որդին`Պարույրը  մանկությունից մշտապես  զգացել է  նրանց  հոգատարությունն ու փայփայանքը: Հինգ տարեկան  էր Պարույրը և, առանց դպրոց գնալու արդեն,կարդում ու  գրում  էր: Ավելի ճիշտ՝  գնում էր բայց ոչ <<օրինական>> ձևով : ՈՒսուցիչը   1930  թևվականին,  թույլ է տալիս  նրան օրինական  ձևով  հաճախել  դպրոց ՝ անուն-ազգանունը  գրանցելով   մատյանում: Դպրոցում  լավ  սովորողները   քիչ   չէին, բայց  տարեկիցներից  ոչ մեկը  չէր կարող  մրցակից  դառնալ   Պարույրի  սովորելու մեջ:  Փոքրիկ  դպրոցը  երեխայի արջև բացեց մի նոր  աշխարհ՝ գրքերի  աշխարհ, իսկ  գիրք  չկար:  <<Զարթոնքի   տարիներն էին>>  չկար  թուղթ  ու մատիտ:Հաճախ ամբողջ  դասարանը  սովորում  էր  մեկ դասագրքով:  Պակասում  էին ուսուցիչները…

Գրական գործունեություն

Սևակի  բանաստեղծությունները տպագրվել են 1942 թ-ին Անդրանիկ գրքույկում:

Հայտնի բանաստեղծություններն են՝

.Մոր ձեռքերը

.Անքնություն

.Ծերանումենք

.Հայաստան

.էրեբունի-Երևան

Մահ

Պարույր Սևակը մահացել է 1971  թվականին  հունիսի 17-ին ավտովթարից:

Իմ   նախընտրած   բանաստեղծությունը՝

Ես նախանձում եմ նրան, վերջապես,

Անհուն նախանձով   նրան եմ  հիշում,

Ով հոգում  չունի նախանձի նշույլ.

Ով աչք չի  տնկում սուտ փառք ու պատվին:

Ով ստի հանդեպ  բերան չի փակում,

Ով  հոտած ջրում ուռկան չի ձգում:

Հայ մեծատաղանդ բանաստեղծ Պարույր Սևակը իր թևավոր խոսքերից մեկում  նախանձում  է նրան, ով հոգում չունի նախանձի նշույլ  և ով չի նայում ուրիշի փառք ու պատվին  հոգու  նախանձով: Բանաստեղծության հերոսը չի լռում ստի ու կեղծիքի հանդիպելիս  և չի օգտվում  պղտոր ջրում  ձուկ որսալու  առիթից: